رسیدن به آسمایی: 19.02.2010 ؛ نشر در آسمایی: 27.02.2010

نورالله وثوق


همصدا با مردم درخون خفتتۀِ کابل
 

جرگه ساز
 

ملا برادر
اگر واری برایم شد برابر
دوباره عقده هایم را کنم سر
به پهلوی نگاهم می نشانم
تو را ای حضرتِ ملا برادر
................


گوشِ جهان
صدایی برنخیزد از نهادی
کجا گوشِ جهان ودادِ دادی
شده آزادی و دیموکراسی
درین میهن دروغی را نمادی
............

یادفراموشی
بزن آتش به دل آباد کابل
بکَن از بیخ و بن بنیاد کابل
من و تو هر دو با هم همصداییم
فراموشِ جهان و یادِ کابل
...........


مردانِ آزادی
سرِ دنیا کلاهی را نهادیم
که ما مردانِ آزادی نهادیم
تمام هست وبود ملتی را
به هرچالی که شد برباد دادیم
........


سوژه
شب است و سوژه ی روزِ سیاهیم
شکارِ روبهانِ خوش نگاهیم
چه می پرسی ز عمقِ حیرتِ ما
به طولِ عرضِ این بیغوله آهیم
...........


تزیینِ حلاوت
چه گویم از کی گویم با کی گویم
که من با سنگ خارا روبرویم
گرفته جا به تزیینِ حلاوت
کج آهنگ استخوانی در گلویم
..........


اسبِ مراد
سرآغازِ دروغین نوبهاریم
رهآوردی به جز نفرت نداریم
تو و فریاد و ما و شور یورشِ
که بر اسبِ مرادِ خود سواریم
............


جرگه ساز
ز رأی شورِ مردم بی نیازیم
که ما در ملک غیرت یکه تازیم
درین میدان به زورِ پرِّهِ چند
برغم هرچه قانون جرگه سازیم
.............


خالی بندی
صدای خستِۀِ خاموش شهرم
جهانی گشته بار دوشِ شهرم
بیایید این همه خالی مبندید
شده ازوعده ها پُر گوشِ شهرم
................

سرابِ ناجوانی
هماره ساده گی را همزبانیم
شکارِ رستم هر داستانیم
سرابِ ناجوانی کشته مارا
مگر از قریه ی سهرابیانیم
..........


سفیرِ ساده
سفیرِ ساده ی سهراب ، ماییم
ولو از دامنِ تهمینه هاییم
به خون خسپیده ی بحرانِ غفلت
سیاست را اسیرِ بی بهاییم
...........
1388/12/9