رسیدن به آسمایی:30.07.2009 ؛ نشر در آسمایی: 12.08.2009

 

صالحه وهاب واصل

دیار وطن

عمریست کز
دیار وطن دور
رفته ایم

بس درد هایی
دل که به همدل نه گفته ایم

شب ها برای تیرگی روز هموطن

چشمی نه بسته ایم و ز دردش نخفته ایم

چندان فشرد ظلم ستمگر که هر کدام

در غنچه
سوختیم و نه چون گل شگفته ایم

تخم نژاد پرستی و تبعیض قوم و دین

افشاند عدو و ما همه غافل بِخُفته ایم

از بسکه مِهر
رخت ببست از دل همه

مانَد به آن فسانه که گاهی شُنفته ایم

احساس همزبانی و هم کشوری نماند

از بسکه بد به
هموطن خویش گفته ایم

در دام جَهل بَرده به دست عَد و شدیم

یک دانه هم ز گوهر دانش نه سُفته ایم

دشمن به زیرکی بِنمود شستشوی مغز

او هر چه گفت
یاوه ، به تکرار گفته ایـــم

آیینۀ دل همه پُر از غبار کین

ای وای بخت بد
که غبارش نه رُفته ایم

«واهِب» طمع مدار که من و تو ، شوند ما

تا زیر تیره چــــادر
دویی نشسته ایم

صالحه وهاب واصل

فنلو-- هالند

22 کتوبر 2008