رسیدن به آسمایی :02.2008 .25؛ تاریخ نشر در آسمایی :02.2008 .25

 

دکتور عارف پژمان

 

دل و دشت


 بهار گفت ، دلت را به دشت ها بسپار
تو از   سلاله    تبعیدیان    تاریخی
نه   از    کرانه   امن !

کنار کوچه   همسایه   انتظار مکش
ازآن صدای صنوبر دگر نشانی   نیست
چه کس به کوچه متروک ،  آتش افروزد
چه کس به شاخه خشکیده ،  آشیان بندد ؟
دلم   برای   کبوتر  ، بهانه   می گیرد !

****

تو تن سپرده به مه ، همسرای   تنها را
خمیده قامت و خامش ، کجا  رها کردی ؟ 
 به گاه  تشنگی ،  تنگ غروب   تابستان
میان   آنهمه   دیوانه گی   و   دلتنگی
چه کس به برکه موعود با تو خواهد رفت
و سوگ تلخ ترا   با سرود خواهد خواند؟ 

  ****
 
بهار گفت ، دلت   را به دشت ها بسپار
برای گریه شب ، دامن افق،  تنگ است
من   از   نظاره    تصویر خود    هراسانم !