نشر : 04.07.2012

اسدالله زمری

 

د انګار په اننګو





روان مې دی د او ښکو سپین قطار په اننګو

سکروټو ځینې جوړ دی ، دغه هار په اننګو

د چا د مستو سترګو تصور کې مې زړه مست شو

چې مات مې شو د یو عمر خمار په اننګو

د کوم ګلرخ په خیال کې وو اسمان ټوله شپه ویښ

دا پرخه ده که اوښکې د سهار په اننګو

بدل کې ئې ژړا د ټول عالم و ماته راکړه !

خندا ئې کړه تلپاتې د دلدار ، په اننګو

دا چا په غدارۍ ، که په غلا ، وړی له کاله دی

د یار د زلفو بوی دی ، د ګلزار په اننګو

شفق ئې په حسرت ، غروب ئې سو ځي له خجلته

قیامت دې چې جوړ کړی مې د ی یار په اننګو

د ناز او د حیا په معرکه کې دا څه و شول ؟

ښکلا شوه یو په لسه د نګار په اننګو

بهار دی ټکنی ولاړ په وره کې د دنیا

په کوم مخ ځان ښکاره کړي ، د روزګار په اننګو

ستي ، ستي ژوندون او دا پلۍ پلۍ وجود کې

نور څه شی وي زمریه د انګار په اننګو