رسیدن: 19.12.2012 ؛ نشر : 22.12.2012

رفعت حسینی

 

آیینه های مشبک

               

در آن شب

در آن شب که مهتاب

به گوشِ درختان و کوه و بیابان و من

                                         قصه می گفت  

ز دروازه هایی گذشتم

ز دروازه هایی گذشتم چو آیینه های مشبک

و در روحِ آیینه

         آوازِ پای زمان بود جاری

و من در عروقم

تب و تشنه گی بود                   

 

*

 

و بیمار بودم

.  .  .  .  .

دوایم

    طلوعِ شقایق

و دشتِ صدا بود. .

 

*

  

و اما ...

در آن شب که مهتاب با قصه رویید

همانندِ رنگِ شبانه

             پراگنده بودم

ولیکن

       ز وادی آواز و پرواز

             آواره و دور

 

              برلین

                 اپریل دو هزار و یازده عیسایی