رسیدن به آسمایی: 07.09.2010 ؛ نشر در آسمایی: 12.09.2010


اسدالله زمری



زه خپل زړه غواړم


زه د دنیا خلکو نه ها خپل نتلی زړه غواړم

یا چې ورته وَرته وي هغه ښاغلی زړه غواړم

نه پوهیږم چیرته د چا حسن ته بیخوده شو

تله کې د ې مینې چې دې سپک ختلی زړه غواړم

ویلې شو د چا په بد حالۍ کې د احساس په تاو

سوز د انسانیت باندې مدام داغلی زړه غواړم

لوی وو ، د غمونو او زغمونو خزانې پکې

هغه د جفا په داړه چور ، سیځلی زړه غواړم

چا کړ تر پښو لاندی که لاړه عرش ته وخاته؟

دا د تواضع او د غرور منلی زړه غواړم

هغه چې زِمه ئې وه ا خیستی د دنیا د غم

هر چا چې په وار باندی دي خپل ، ځپلی زړه غواړم