رسیدن به آسمایی: 20.06.2010 ؛ نشر در آسمایی: 20.06.2010

نورالله وثوق
.........
زرخرید
.........

جَرِی وجَوَک
جنونِ جهلِ مجهولِ جفنگیم
به پایِ هرچه لنگی نیشِ سنگیم
بلایِ جانِِ میلادِ تفکر
جَرِی وجَوَکِ جنگِ تفنگیم

بویِ جهلِ
زدستِ بویِ جهلِ خود به جانم
دماغم را بلایِ جاودانم
شده جارِ سرِ چارسویِ دلها
که من بازیچۀِ دستِ جهانم
.........
نمادِ
میانِ شعله خود را می گدازم
شرارت را نمادِ سرفرازم
ز بس با جهل و نخوت خو گرفتم
ز هر چه غیرِ نفرت بی نیازم
...........

روحِ ناجوانی
بگو تا کی چنین کوته نظر دل
به کنجِ ناجوانی مستقر دل
مشو با کرگسان همدستِ پرواز
بکن وا باعقابان بال و پر دل
........
زرخریدِ
مکن با اشکِ حسرت دیده تر دل
فراتر از نگاهِ خود بپَر دل
نمی خواهم تو را مثلِ حریفان
غلامِ زرخریدِ کور و کر دل
..........
رنگِ استقلالِ
بنایِ ذِلَّتی تأسیس کردیم
خجالت را سراپا خیس کردیم
سخن از رنگِ استقلالِ دل شد
دهانِ دیده را سرویس کردیم
.........
تزریقِ ریا
نگر بالا و پستِ لحظه ها را
تماشا فرد فردِ آشنا را
به بین در رگِ اندیشه هاشان
بلایِ خونِ تزریقِ ریا را
.........
بویِ وحشت
ز صبحِ سربلندی عار کردم
به گردن برده گی را بار کردم
ز بس از رنگِ وحشت بو گرفتم
تو را از آدمی بیزار کردم
...............….......
تُبره و آخُر
بود از هر کجایی پُر دلِ من
شده همسنگرِ سُر سُر دلِ من
بگیرد امتیاز از صلح و جنگش
خوردا ز تُبره و آخُر دلِ من
...................
هیولا
هیولا سان به پا کردی هیاهو
گرفتی پایِ دلها را ز هر سو
چه بد دیدی ز بارانِ محبت
که از خون وطن جاری کنی جو
.................
شرنگی به جای شهد
شرنگی را خیال شهد کردیم
به جای حق به باطل عهد کردیم
به پای خود به سوی دار رفتیم
عجب مردانه جد و جهد کردیم
...............

31/3/1389