رسیدن به آسمایی :17.06.2008؛ تاریخ نشر در آسمایی :17.06.2008

 

فضل الرحیم رحیم

 

او رفت اما نامش جاویدان باقی می ماند

استاد عزیزالدین وکیلی پوپلزایی ، خطاط هفت قلم ، نویسنده و مورخ شهیر کشور ، خود را فرزند استقلال می نامید . او  برای این گفته اش دلیلی هم داشت و آن این که او درست با استرداد استقلال افغانستان از چنگ انگلیس ، دیده به جهان گشوده بود. او مردی بود از تبار عاشقان و دلباخته گان به میهن که قلب با صفایش تا پایان عمر در راه خدمت به وطنش تپید. او سالها قبل بعد از چهل سال خدمت در مطبوعات کشور بازنشته و یا متقاعد گردیده بود ولی به کارش در عرصه خطاطی و تاریخنگاری تا آخرین روز های عمرش ادامه داد و خود را در شمار متقاعدین و یا باز نشسته گان محسوب نکرد .

مرحوم پوپلزایی ، در سن هفت ساله گی به هنر خطاطی رو آورد و چنان با عشق و علاقه به این هنر پرداخت که در کارش نتنها از سرآمدان روزگار شد، بل ثار خلق شده ی آن مرد چیره دست ، بی تردید به عنوان گزارش و یا ناقل میراثهای هنری ما به دوره های مابعد میباشند . استاد عزیزالدین پوپلزایی ، با دست بلندی که در هنر خطاطی داشت ، آثارش صنعت خطاطی دوره های اول اسلام ، عهد غزنویان و به ویژه در طرز شکسته نویسی حد اکثر روش منشیان دربار سلاطین قدیم و در " طغرا نویسی" شیوه های مشترک افغانی و رومی ، با رکه های روشن از ابتکارات عالی خودش را به نمایش گذاشته است . استاد نوشته های مثمری به عنوان مورخ در قید قلم درآورده که این همه آثار نظر وصیت خودش متعلق به مردم افغانستان دانسته شده که باید به آرشیف ملی و یا جای مناسبی دیگری برای حفظ و نگهداشت تسلیم داده شوند. قرار معلوم یک قسمت این آثار  در زمان حیاتش غرض چاپ به وزارت اطلاعات و فرهنگ سپرده شده اند . امیدوار هستیم که اولیای امور با عطف توجه به ارزشمندی آثار استاد و جایگاه شخصیت آن بزرگمرد اقدام لازم نمایند.

استاد عزیزالدین وکیلی پوپلزایی، به تاریخ 10.06.08 سال روان عیسوی به عمر هشتادونو ساله گی داعی اجل را لبیک گفته و با جهان فانی وداع نمود . او رفت اما نامش با کتیبه های منقوشی که از او به یادگار مانده اند ، جاویدان باقی می ماند. روانش شاد باد !