رسیدن: 28.09.2011 ؛ نشر : 29.09.2011
عبدالباری جهانی
این ترجمه با عجله و تنها برای بیان متن و مفهوم شعر برای خواننده گانی که در خوانش پشتو مشکل دارند، تهیه شده است ؛ هم به این علت و هم به علت این که یک تعداد واژه ها برای درک اهمیت و مقام آن ها در زبان پشتو ایجاب توضیحات را می نماید ، لذا در همچو موارد لطفاً به اصل متن پشتو مراجعه شود
می روم از نزدت رخصت ام بده مادر
برایم ملا برایم پیر فرموده است
برایم امیر کل جهاد گفته است
بیان نموده الفاظ کتاب آنرا به نیکویی
همه چیز را ز ضمیر نهانم گفته است
بر ده و خانه اغیار(فرنگ= فرنگی= اروپایی یا غربی) آمده است
سپاه کفر باز به رزم آمده است
وقت قیام و پیکار آمده است
به سلاح های کهنه صدای تازه آمده است
ایام جهاد و قیام آمده است
زمان رفتن به میدان جنگ آمده است
زمان پوشیدن کفن سرخ آمده است
زمان ریختاندن خون مان آمده است
بیرون می آیند از مدرسه ها غازیان
بیرون می آیند اطفال و نوجوانان
به جنگ روان اند فوج اسلام
کفن بر گردن بیرون می آیند شهیدان
محو می کنم دشـــــــــــــــمنان دین را
از نزد ات می روم رخصت ام بده مادر
حکایت می کرد ملا صاحب دیروز
یکی پی دیگر می کرد وعظ
از حور و پری داشت افسانه یی
چیزهای از پیاله و می یی
سفید تر از مرر و نازکتر از گل
نیست اش در میان پریان مثال
می رسد پری یی برای هر بهشتی
اداها می کنند پریان بر هر شهیدی
مست می ناز می تپد پری
می رقصد مثل کبوتر پری
ز نعمات است آن دنیا مملو
هم از شیر و هم ز عسل مملو
هم زطلا و هم ز نقره دارد قصرها
انباشته است هم ز میوه ها و باغها
دیگر می گذارم این دنیای خرابه را
می روم از نزدات رخصت ام بده مادر
به کی می گذاری پسرم بیوه مادرات را
به کی می سپاری آن بیمار خواهرات را
می میرد آن برادر ات ز گرسنگی
به کی می گذاری آن خانه ای ویرانت را
به تو دادم شیر پاک پسرم
پرورش دادم ترا با تن بیمارم
شب های تار را می کردم فروزان
تا ترا می کردم به مدرسه روان
می گفتم می شود پسرم داکتر
هم زخوب و هم می شود ز بد خبر
یا می شود مامور برایم یا افسر
می شود به رنج و درد من سپر
ترا که بزرگ کردم چرا شده یی دیوانه
ز اصل خود چرا شده یی بیگانه
این جفنگ ها (ګډی وډی ) را آموخته یی ز کی
شده یی مثل چرسی ها و بیابانی ها
به گوشه چادرام قسم ات میدهم مرو
پسرم به خداوند قسم ات میدهم مرو
مادر ! حکم ها می آیند ز آسمان
هم ز کتاب ها و ز قرآن
آمده اند دشمنان دین و خاک
بر می آید زهر آ‌ذان آواز جهاد
میروم و مقام شهادت می کنم کمایی
میروم و سرم را می کنم در راه دین فدا
می کنم و به وعده می کنم وفا
میروم و سپارم شما را به خدا
می روم و می کشم خود را در راه خدا
یک چند می کشم کافران بی ایمان
مامن برهانم ز شرو شیطان
می کشم یک چند منافق و بی دینان
من بسته ام بر سینه مرگی
بر پیشانی ام نوشته شهادت
در قباله ام جنتی کمایی کرده ام
من تقدیری را که خالق ام مقدر کرده قبول کرده ام
می گسلم از شما پیوند محبت را
می روم از نزدات رخصت ام بده مادر
بلایت به جانم پسر مردانه ی من
پسر جوان و نازدانه ی من
محبت اجدادی تو به دستان ات می نگرد
پسر دلاور و رزمجویم
می سوزند رهبران تو خانه هایمان
می سوزند ده و قریه و شهرهایمان
می کشند دهقانان و می سوزند فصل ها
می کشند مسلمانان و می سوزند مسجدها
می گویند پول می آورند از پاکستان
نان پخته می آورند از دیگدان بیگانه گان
اگر راکت است همراش و اگر تفنگ
آورده اند چی از روس و چه از ایران
اگر به شمشیر بیگانه می جنگی تو پسرم
اگر می کشی به نیریگ خودی های خویش پسرم
نه بخشیده ام شیر خود به تو پسرم
گر دست ات شود به خون کسی رنگ پسرم
در شب های تار جستجو می کنم ترا
پسرم به خداوند قسم ات میدهم مرو
مادر ام دیگر مانده نمی توانم من
گوش داده نه میتوانم دیگر به زاری تو
مقام شهادت را باخته نه می توانم
از دست داده نمی توانم پری های جنت
نه کن برایم گله و زاری
برایم نکن قصه گمراهی
مگیر راه وسوسه شیطان
نکن صحبت از گمراهی من
می رسد آن ساعت امروز یا فردا
که به اهتزاز آید بیرق اسلام
پخش شود صدا های تکبیر
گم شود از جهان نام کفر
امروز مرا امیر خوانده اند
نزد همقطاران خویش آقا بوده ام
میروم امشب به محفل شهیدان
مرا برای جنت برگزیده اند
از نزد ات امشب به پری می رسم
می روم از نزد ات رخصت ام بده مادر
پسرم مکش خود را از برای دیگران
مکش در مسجد خود مسلمان
مادر پير خود در فراق مکش
اطفال ام را ز گرسنگی مکش
مولوی شما می فریبد ساده جوانان
کسی را می فریبد به جنت و کسی به ایمان
ترا که می برد به جنت ولی نمی رود خودش
می فریبد خویش و یا ترا
امیران تو می کنند عیش خویش
می کنند عادات کافران
اگر پسران شان است و یا جوان دختران
همه می کنند به خارج تحصیل
می خواهد به تو آتش و به خویش گلها
می خواهد برای تو گور و به خود منازل
می سازد برای خود جنت در این دنیا
می خواهد برای تو دوزخ قبر
بدهکار شیرام هستی مرو
پسرم به خداوند قسم ات میدهم مرو
مادر ام بگذار نصایح واهی را
بگذار ناله ها و فریاد های واهی را
تر نساز دیگر به اشک ات گریبان
بگذار خواست برگرداندن ام را
مرا ز تصمیم ام نمی توانی برگردانی
مرا ز ایمان ام نمی توانی برگردانی
من دیروز گرفته ام کلید جنت
مرا ز باغها نمی توانی برگردانی
مرا خداوند داده است جنت های خویش
داده است مبادل های جوانی ام
میدهد برایت عوض شیرات را خودش
داده است برایم ز شیر و عسل جویبارهای
نا وقت می شود برمن میروم
می رود هدف ام ز من می روم
دیگر گوش نمی دهم به ناله ات
خراب می شود نیت جهاد ام
جدا می شوم ز تو تا به قیامت
می روم از نزد ات رخصت ام بده مادر
پسرام به خداوند قسم ات می دهم مرو !!!!
می روم از نزد ات رخصت ام بده مادر
پسرام به خداوند قسم ات میدهم مرو !!!!
می روم از نزد ات رخصت ام بده مادر
***
لینک های مرتبط با موضوع:
ميرويس وردک: باری جهانی و روشنفکران انتحاری
رزاق مامون : تراژدی موقعيت انسانی- اشاره هایی به مناظره ی مادر و پسر در منظوم عبدالباری «جهانی»
از این زاویه